donderdag 24 april 2014

Herdenken

In de week voorafgaand aan 4 mei geef ik een aantal wandelingen door Amsterdam met als thema Sporen van de Oorlog. Op locatie vertel ik persoonlijke verhalen van bezetting, vervolging en verzet.

Onderzoek

Dit project is er niet zomaar gekomen. Er zijn maanden van voorbereiding en onderzoek aan vooraf gegaan. Ik heb boeken doorgespit, archiefdocumenten ingezien en veel persoonlijke verhalen gelezen. En dat was zwaar, soms zelfs heel zwaar. En niet vanwege het onderzoek, want dat ben ik wel gewend. Het was mentaal zwaar, omdat het grootste gedeelte van de verhalen dramatisch afloopt... heel erg dramatisch. De families die uit elkaar gescheurd werden op de meest wrede manier. De kinderen die nooit de kans hebben gehad om op te groeien. Gewone mensen die verschrikkelijke dingen meemaken. Dat zijn de verhalen die je tegenkomt... En dat grijpt me verschrikkelijk aan, iedere keer weer.


Ongrijpbaar

Waarom doe ik het dan? Waarom doe ik iets wat mij confronteert met zoveel leed? Waarom onderzoek ik iets waar ik helemaal van slag van raak? Het antwoord is simpel... ik moet wel! Ik heb vanuit mezelf geen keus. Voor zolang ik mij kan herinneren ben ik gefascineerd geweest door de oorlog. Alsof iets ongrijpbaars mij daar naar toe trok. Ik wilde er alles van weten... keek programma´s en las boeken erover, zo klein als ik was. Ergens in mijn achterhoofd dacht ik als ik maar genoeg informatie in me op zou nemen, ik op een gegeven moment beter kon begrijpen hoe zoiets heeft plaats kunnen vinden. Vele jaren van onderzoek later begrijp ik de processen erachter wel, maar het gevoel nog steeds niet... hoe kan zoiets nou gebeuren?


Herdenken

Daarom vind ik herdenken ook zo belangrijk. Het is goed om eens stil te staan dat vrijheden niet vanzelfsprekend zijn en om hen te eren die deze vrijheden niet hadden of daarvoor gevochten hebben. En dan zou je kunnen zeggen... het is 70 jaar geleden, moeten we daar niet eens mee ophouden? Natuurlijk zeg ik dan nee! de thema´s zijn nog zo actueel, er kan nog zoveel van geleerd worden en er zijn nog zoveel verhalen die verteld moeten worden. Een bekend gezegde is: je bent pas echt dood als er niemand meer over je praat. Misschien is dat het... ik probeer de herinnering levend te houden.



Meer informatie over de wandelingen Sporen van de Oorlog staat op www.verhalenschat.nl

1 opmerking:

  1. En weer een blog die me ongelooflijk raakt. Het is waar het leed wat al die mensen is aangedaan vreselijk, en denk net als jij dat we met zijn allen ervoor moeten waken dat deze ellende mensen nooit meer overkomt.En vindtt het super dat iemand van jou generatie zich zo verdiept in deze fase van de geschiedenis vooral omdat je
    Er van jongs af aan al mee bezig bent. Ik ga ook zeker mee met de wandelingen Sporen van de Oorlog, omdat ik denk dat ik nog een hoop kan leren tijdens deze wandelingen ga alsjeblieft door waar je mee bezig bent.

    BeantwoordenVerwijderen