Begin deze maand kondigde ik het al... Verhalenschat kwam terug van eigenlijk nooit weg geweest. Maar er zou wel het nodige veranderen. Daar ben ik in de tussentijd bijzonder druk mee bezig geweest. Nu volgt de onthulling, in ieder geval een soort van...
Verhalenschat is ongeveer een jaar undercover geweest, sluimerend op de achtergrond. Ik heb een geweldige sabbatical gehad en daarna ongelooflijk hard gesolliciteerd. Om er vervolgens achter iets te komen wat ik eigenlijk allang wist, je zou verwachten dat ik slimmer was. Ik ben erachter gekomen dat mensen het meeste aan mij hebben, en dat ik het meest gelukkig wordt, als ik doe waar ik goed in ben. Daar waar passie en talent samen komen. En wat was dat? Onderzoek doen, dingen ontdekken en dat delen met mensen. Ik word zo ongelooflijk blij als ik nieuwe ontdekkingen doe, zoals erachter komen dat de voorouders toch echt uit Zuid-Europa komen of toevalligheden als voorouders van de ene kant in dezelfde straat hebben gewoond als voorouders van de andere kant. Natuurlijk kan ik dan niet wachten om dat met mensen te delen. Zo weet ik ook wat ik op deze manier voor mensen kan betekenen. Ik kreeg een verzoek van een ouder iemand die wilde weten wat er met de winkel van zijn oom en tante gebeurd was tijdens en na de oorlog. Als ik daar dan antwoord op kan geven, dan weet ik dat ik iemands leven een klein stukje lichter gemaakt heb.
Dat is het dus... eruit halen wat er in zit en naar boven trekken wat heel lang verborgen heeft gezeten. Daar komt mijn passie voor geschiedenis vandaan. En dat is heel toevallig ook nog eens precies waar mijn talenten liggen. Dus dat is wat we gaan doen. Graven naar verborgen verhalen, mysteries ontrafelen en kennis delen door die verhalen naar buiten te brengen. Binding met het heden door het belang van de geschiedenis. En wie weet, misschien creëren we nog een nieuwe visie voor de toekomst. Hoe gaan we dat nou precies doen? We waren daar natuurlijk al een beetje mee begonnen door de blogs van Verborgen Amsterdam en de bijbehorende rondleidingen, maar we gaan nog verder. We doen onderzoek en natuurlijk niet alleen voor onszelf, maar juist ook voor jullie! Schakel ons in voor het doen van historisch onderzoek en/of stamboomonderzoek of voor hulp en advies daarbij. Maar omdat ik ook graag verhalen deel, kunnen jullie mij ook inhuren voor het geven van gastlessen en lezingen. Ik kom graag op scholen of bij bedrijven vertellen over specifieke historische onderwerpen die voor hen van belang zijn. Of denk aan een combinatie van dingen; zo heb ik eens onderzoek gecombineerd met een rondleiding langs huizen van familieleden en voorouders. Dat is natuurlijk ook enig als cadeautje! Samen ontdekken welke schat aan verhalen er verborgen ligt.
Het heeft allemaal wel wat weg van schatgraven. Daarom ook een iets nieuwe naam: De Verhalenschatkist. Verhalenschat blijft de bedrijfsnaam, maar de Verhalenschatkist staat symbool voor de nieuwe/vernieuwde activiteiten en focus van het bedrijf. Er is een gloednieuwe website. Maar de komende weken zijn wij nog in ontwikkeling en in de testfase. Mijn volgers zullen dat gauw genoeg meekrijgen. In juni, als Verhalenschat precies 5 jaar bestaat, gaan wij definitief live!
donderdag 18 mei 2017
zaterdag 6 mei 2017
Vrouwen van de geschiedenis en vrouwen van de toekomst
Op 5 mei bezocht ik verschillende Huizen van Verzet, allen hadden iets te maken met vrouwen in het verzet. De rol van vrouwen in de geschiedenis is een onderwerp wat mij al jaren bezig houdt en waar ik dagen eerder al een ander blog over schreef bij Verborgen Amsterdam. Die avond klopte de toekomst aan en hoorde ik dat ik in oktober tante wordt van een meisje. Voor haar zullen wij, (ik, mijn zus/haar moeder, mijn moeder en oma) de vrouwen van de geschiedenis zijn. Zou het ons anders vergaan dan de vrouwen van de geschiedenis voor ons?
Wat ik tijdens mijn bezoeken aan de verzetshaarden net iets te vaak hoorde, en wat mij al meerdere keren was opgevallen tijdens eigen eerder onderzoek, de rol van vrouwen tijdens de oorlog is jarenlang onderbelicht en onderschat geweest. En dat lot was niet alleen voor vrouwen uit de oorlog. Hoe vaak leren kinderen over vrouwelijke helden zoals Aletta en Kenau? Of over plaatselijke heldinnen uit de oorlog, maar ook ver daarbuiten? Ik hoorde daar in ieder geval nooit wat over op school. Maar ook op andere scholen werd daar weinig aandacht aan besteed, ook nu nog niet weet ik uit eigen ervaring.
Wat is precies het probleem? Gisteren hoorde ik bijvoorbeeld over Jacoba van Tongeren, tot een aantal jaren geleden een volledig onbekende verzetsleidster, dat over haar vaak werd gezegd dat zij dingen deed waar ze eigenlijk een man voor had moeten zijn en die ze beter aan een man over kon laten. Dan vergeten we gewoon even dat ze haar verzetsgroep van 140 leden zo goed gecodeerd had dat we er in de jaren 2000 nog niet achter waren wie daar precies inzaten. Na de oorlog hoorde je nooit meer iets over haar en kwam ze in geen enkel historisch boek over de oorlog uitvoerig voor.
Dus nu vraag ik mij af... zal mijn kleine, nu nog ongeboren, nichtje straks wel van alles weten over vrouwelijke helden, verzetsvrouwen en de vele generaties die haar voor gegaan zijn? Ik spreek hierbij de hoop uit dat het wel mag gebeuren. Er is nog zoveel te leren en te ontdekken. Diezelfde wens geldt trouwens voor alle kleine jongens. Want emancipatie is niet alleen iets van vrouwen. Gelukkig gebeuren er de laatste jaren steeds meer goede initiatieven en leren we steeds meer over de rol van vrouwen in de geschiedenis.
Dus hierbij mijn oproep: vertel elkaar verhalen over al die vrouwen die ons inspireerde en anders weet ik er nog wel een paar. Laten we hen ook het historische podium geven dat zij verdienen.
Wat ik tijdens mijn bezoeken aan de verzetshaarden net iets te vaak hoorde, en wat mij al meerdere keren was opgevallen tijdens eigen eerder onderzoek, de rol van vrouwen tijdens de oorlog is jarenlang onderbelicht en onderschat geweest. En dat lot was niet alleen voor vrouwen uit de oorlog. Hoe vaak leren kinderen over vrouwelijke helden zoals Aletta en Kenau? Of over plaatselijke heldinnen uit de oorlog, maar ook ver daarbuiten? Ik hoorde daar in ieder geval nooit wat over op school. Maar ook op andere scholen werd daar weinig aandacht aan besteed, ook nu nog niet weet ik uit eigen ervaring.
Wat is precies het probleem? Gisteren hoorde ik bijvoorbeeld over Jacoba van Tongeren, tot een aantal jaren geleden een volledig onbekende verzetsleidster, dat over haar vaak werd gezegd dat zij dingen deed waar ze eigenlijk een man voor had moeten zijn en die ze beter aan een man over kon laten. Dan vergeten we gewoon even dat ze haar verzetsgroep van 140 leden zo goed gecodeerd had dat we er in de jaren 2000 nog niet achter waren wie daar precies inzaten. Na de oorlog hoorde je nooit meer iets over haar en kwam ze in geen enkel historisch boek over de oorlog uitvoerig voor.
Dus nu vraag ik mij af... zal mijn kleine, nu nog ongeboren, nichtje straks wel van alles weten over vrouwelijke helden, verzetsvrouwen en de vele generaties die haar voor gegaan zijn? Ik spreek hierbij de hoop uit dat het wel mag gebeuren. Er is nog zoveel te leren en te ontdekken. Diezelfde wens geldt trouwens voor alle kleine jongens. Want emancipatie is niet alleen iets van vrouwen. Gelukkig gebeuren er de laatste jaren steeds meer goede initiatieven en leren we steeds meer over de rol van vrouwen in de geschiedenis.
Dus hierbij mijn oproep: vertel elkaar verhalen over al die vrouwen die ons inspireerde en anders weet ik er nog wel een paar. Laten we hen ook het historische podium geven dat zij verdienen.
maandag 1 mei 2017
The Comeback
De mensen die mij al wat langer volgen, weten het al... vorig jaar was een bijzonder jaar. Ik had halverwege het jaar een sabbatical genomen, zodat ik even rustig na kon denken over wat ik nou het allerliefste wilde doen. Na die periode eind 2016, waar ik ongelooflijk veel geleerd heb, gooide ik het roer om en besloot om mij niet meer volledig te focussen op mijn bedrijf Verhalenschat. Ik moest maar eens een echte baan gaan zoeken en niet blijven freelance-hoppen als zzp'er. Natuurlijk zou ik nog wat leuke opdrachten ernaast blijven doen, maar daar zou het dan wel bij blijven.
En nu? Nu is 2017 inmiddels al vier maanden oud. En nu durf ik na vele pogingen wel te zeggen dat ik het goed mis had. Zoals dat gaat, het ging niet helemaal zoals ik het vooraf bedacht had. Het solliciteren ging moeizaam, heel moeizaam. Niet omdat ik niks kan, want er zijn weinig mensen die kunnen wat ik kan. Maar het is gewoon niet zo makkelijk om van zzp'er de overstap te maken naar onderdeel van een bedrijf. Ik realiseerde mij dat, alhoewel misschien niet genoeg, maar ik denk dat de bedrijven zich dat ook realiseerden. Het lukte gewoon niet!
In april kwam het breekpunt en daarmee ook het keerpunt. Ik moest echt weer aan het werk en kreeg een aanbod via het uitzendbureau. Alles zou dus toch gaan zoals ik het bedacht had, maar het leven had blijkbaar wat anders voor mij in petto. Ik ben namelijk tijdens de allereerste proefdag met gierende banden daar weg gegaan. Dag baan! Waarom doe je zoiets? Dat is heel simpel; het voelde gewoon niet goed en dan moet je gaan. Ik voelde mij niet prettig in het bedrijf (nee, ik ga niet zeggen waar dat was). Maar het ging veel verder dan dat...
Die middag zat ik aan mijn computertje onderzoek te doen en mijn blogs voor Verborgen Amsterdam te schrijven. Toen realiseerde ik mij dat dat was waar ik gelukkig van word. En dat ik het al die tijd mis gehad heb. Ik moest geen baan zoeken om te kunnen doen wat ik leuk vind, ik moet doen wat ik leuk vind en daar een baan van maken, Was ik dus gewoon vergeten dat ik die baan allang had! Maar al die redenen dan die je had om er mee te willen stoppen? Ja, daar moest inderdaad wel het een en ander veranderen en dat gebeurd ook. Want niet meer werkte heb ik eruit gegooid en er zijn wat dingen aangepast, zodat ik gewoon kan doen wat ik het liefste doe en waar ik het beste in ben. Laat mij maar lekker onderzoeken, schrijven, lesgeven en anderen inspireren. Dat is wat ik hier te doen heb!
Inmiddels heb ik alweer een paar leuke opdrachten binnen en er komt nog veel meer aan. Maar ik doe met alle liefde nog meer leuke dingen. Waarvoor kun je mij bellen? Hulp nodig bij onderzoek (historisch of stamboom)? Graag! Lezingen geven of gastdocent zijn? Leuk! Meer weten over Amsterdam met een wandeling? Ik trek mijn schoenen vast aan! Binnenkort wordt ook de Verhalenschatkist gelanceerd waar we gaan graven in dat wat verborgen ligt, niet alleen in de geschiedenis maar ook in de mensen zelf. Lieve mensen, ik heb er weer zin in! Hopelijk tot snel bij Verhalenschat.
En nu? Nu is 2017 inmiddels al vier maanden oud. En nu durf ik na vele pogingen wel te zeggen dat ik het goed mis had. Zoals dat gaat, het ging niet helemaal zoals ik het vooraf bedacht had. Het solliciteren ging moeizaam, heel moeizaam. Niet omdat ik niks kan, want er zijn weinig mensen die kunnen wat ik kan. Maar het is gewoon niet zo makkelijk om van zzp'er de overstap te maken naar onderdeel van een bedrijf. Ik realiseerde mij dat, alhoewel misschien niet genoeg, maar ik denk dat de bedrijven zich dat ook realiseerden. Het lukte gewoon niet!
In april kwam het breekpunt en daarmee ook het keerpunt. Ik moest echt weer aan het werk en kreeg een aanbod via het uitzendbureau. Alles zou dus toch gaan zoals ik het bedacht had, maar het leven had blijkbaar wat anders voor mij in petto. Ik ben namelijk tijdens de allereerste proefdag met gierende banden daar weg gegaan. Dag baan! Waarom doe je zoiets? Dat is heel simpel; het voelde gewoon niet goed en dan moet je gaan. Ik voelde mij niet prettig in het bedrijf (nee, ik ga niet zeggen waar dat was). Maar het ging veel verder dan dat...
Die middag zat ik aan mijn computertje onderzoek te doen en mijn blogs voor Verborgen Amsterdam te schrijven. Toen realiseerde ik mij dat dat was waar ik gelukkig van word. En dat ik het al die tijd mis gehad heb. Ik moest geen baan zoeken om te kunnen doen wat ik leuk vind, ik moet doen wat ik leuk vind en daar een baan van maken, Was ik dus gewoon vergeten dat ik die baan allang had! Maar al die redenen dan die je had om er mee te willen stoppen? Ja, daar moest inderdaad wel het een en ander veranderen en dat gebeurd ook. Want niet meer werkte heb ik eruit gegooid en er zijn wat dingen aangepast, zodat ik gewoon kan doen wat ik het liefste doe en waar ik het beste in ben. Laat mij maar lekker onderzoeken, schrijven, lesgeven en anderen inspireren. Dat is wat ik hier te doen heb!
Inmiddels heb ik alweer een paar leuke opdrachten binnen en er komt nog veel meer aan. Maar ik doe met alle liefde nog meer leuke dingen. Waarvoor kun je mij bellen? Hulp nodig bij onderzoek (historisch of stamboom)? Graag! Lezingen geven of gastdocent zijn? Leuk! Meer weten over Amsterdam met een wandeling? Ik trek mijn schoenen vast aan! Binnenkort wordt ook de Verhalenschatkist gelanceerd waar we gaan graven in dat wat verborgen ligt, niet alleen in de geschiedenis maar ook in de mensen zelf. Lieve mensen, ik heb er weer zin in! Hopelijk tot snel bij Verhalenschat.
Abonneren op:
Posts (Atom)