Ik heb mij er altijd kapot aan geërgerd... het allesbepalende onderscheid tussen hoog en laag opgeleid. Wat is dat nou voor een onzin?! Alsof de ene vorm per definitie beter is dan de andere... Alsof de dokter per definitie hoger ingeschat wordt dan de bakker. Bij de bakker kom ik elke dag en de dokter hoop ik zo min mogelijk te zien, dat even ter vergelijking wie er in mijn leven belangrijker is op een dagelijkse basis.
Over belangrijk gesproken... mijn ouders. Als er twee mensen zijn die zich ongelooflijk hard ingezet hebben om hun kinderen alles te kunnen geven, dan zijn zij het wel. Hun leven lang hebben zij keihard gewerkt om hun kinderen te laten studeren. En dat hebben we dan dus ook gedaan. Ik heb een universitaire studie afgerond en mijn zus heeft een fantastische baan in de applicatiebeheer. Dan hoor je vaak 'je ouders zullen ook wel hoogopgeleid zijn." En dat klopt ook. Beiden zijn toen ze veertien, vijftien waren van school gegaan zonder diploma. Alles wat zij kunnen hebben ze gaande hun leven geleerd. En ik ken niemand die hoger opgeleid is in wat zij doen. Mijn vader maakt de meest ingewikkelde berekeningen, of het nou gaat om het beladen van vliegtuigen of het verbouwen van huizen. Want dat kan hij! Twee keer raden wie ik, met mijn hele universitaire opleiding bel als de wasmachine lekt of als er geschilderd moet worden. Mijn moeder werkt in de ouderenzorg en ik durf met stelligheid te beweren dat zij dat beter doet dan menigeen die er voor opgeleid is. Hoe zou ik dus ooit durven beweren dat het een hoger is dan het andere.
Waarom is dat dan wel precies wat we onze kinderen leren? Ik loop nu al lang genoeg in het onderwijs mee om te zien hoe hoog de druk is op kinderen om maar op een "zo hoog mogelijk opleiding" te komen. Uitzonderingen daar gelaten natuurlijk... zoals een van mijn gewaardeerde collega's die hoopt dat een van haar dochters bakker wordt, want dan heb je altijd te eten. En dat is ook zo. Maar dat niet alleen... Moeten we kinderen niet veel meer leren dar ze iets moeten doen wat ze leuk vinden? En zal dat dan toevallig ook niet iets zijn waar ze heel goed in zijn? Worden ze daar niet veel gelukkiger van? En worden wij daar dan collectief niet allemaal beter van? Dus wil ik ook volop in gaan zetten op het ontdekken, waarderen en toepassen van unieke talenten. En dan zou het helemaal mooi zijn als we ook nog eens uiteindelijk van die akelige terminologie van laag en hoog onderwijs afkomen. Ik heb daar nooit onderscheid in gemaakt en ik zou iedereen op willen roepen om hetzelfde te doen.
Sommige mensen volgen hun talent voor wetenschap en sommige mensen volgen hun talent voor sociaal werk. Sommige mensen leren uit een boek en sommige mensen leren in de praktijk. En niet een ding daarvan is belangrijker dan de ander. Je bent niet hoger opgeleid en je bent niet lager opgeleid, je bent anders opgeleid. Daarom heb ik de Verhalenschatkist opgericht. Ik ga net zo lang speeches, lezingen, gastlessen en coaching geven tot iedereen daarvan doordrongen is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten