zondag 6 juli 2014

Voetbal

Eigenlijk zou ik nu een blog gaan schrijven over de link tussen verleden en heden, maar mijn hart loopt over van iets anders... voetbal!


Fanatiek

Van jongs af aan kijk ik alle wedstrijden van het Nederlands Elftal, daar ken ik ook het Wilhelmus van :). En als echte Amsterdamse natuurlijk ook alle wedstrijden van Ajax. Hen heb ik in ´95-´96 alles zien winnen. We hebben zelfs gevraagd of we op school de strijd om de wereldbeker mochten kijken. In de jaren die volgden, is mijn fanatisme alleen maar groter geworden. Elke wedstrijd voel ik de passie opladen. Elke wedstrijd schreeuwen, analyseren en mijzelf de beste coach vinden. Bekend is ook het incident waar ik van frustratie een afstandsbediening door de kamer smeet, ja met voetbal gaan alle remmen los.


Nederland

Gisterenavond was de kwartfinale van Nederland tegen Costa Rica en het was een oranje rollercoaster-ride. Overmoedigheid, hoop, geloof, wanhoop, ontreddering en ontlading... ze kwamen allemaal voorbij in een voortdurende stroom begeleidt door hartkloppingen, schorre kelen en zelfs hoofdpijn en fysieke misselijkheid. Voetbal maakt van de meest bescheiden types grofgebekte, vloekende, schreeuwende, rood aangelopen bootwerkers en van de meest stoere grote bekken, angstige weggescholen types die bidden om een wonder. En dan die strafschoppen... ooo die vreselijke strafschoppen. Dat kost me een jaar van mij leven.


Emoties

Waarom is het dan zo verschrikkelijk verslavend? Waarom gaan we er allemaal in mee?
Omdat in die kleine periode heel normaal is dat je tegen de tv schreeuwt, dat het opeens niet meer uitmaakt uit welke stad je komt. dan zijn we allemaal 1. De emoties, de passie, de adrenalinekick... dat is wat er zo verslavend is. En de ultieme euforie als we winnen natuurlijk. Ja als we winnen. Want hoewel ik altijd graag voetbalster had willen worden, zijn mijn kwaliteiten daar toch echt niet goed genoeg voor. En toch voelt het alsof wij gewonnen hebben. Wij hebben daar toch staan schreeuwen, staan meeleven en staan discussiĆ«ren. Dat is ook heel belangrijk. Wat zou een team zijn zonder fans? Zo leuk is zo´n groot stadion niet zonder publiek.

O ja die blog over heden en verleden komt wel hoor... als deze emoties weer een plaatsje hebben gekregen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten